ហេតុអ្វីបានជាមានការរំលោភ - Victim-Blaming and Causes of Rape


[English Below]

តើហេតុអ្វីបានជាមនុស្សម្នាក់ប្រព្រឹត្តអំពើហិង្សាលើផ្លូវភេទ?
 
និយាយមែន សាកគិតមួយប្រហែលមួយនាទីអំពីមូលហេតុវាទៅមើល។​ តើហេតុអីទៅ? នេះមិនមែនជា​សំនួរ​សួរ​ចោលនោះទេ ព្រោះខ្ញុំនឹងព្យាយាម​រ៉ាយរ៉ាប់ប្រាប់ពីមូលហេតុ ឬ ឬសគល់នៃបញ្ហា​តាមការ​ស្រាវជ្រាវ​របស់​ខ្ញុំ។ 

 
សាកមើលទៅមើលថាតើចម្លើយរបស់អ្នក មានរួមបញ្ចូលកត្តាខាងក្រោមនេះដែរឬទេ?

  • ចំណង់តណ្ហា
  • ស្រ្តីដែលពាក់ខោអាវវាល លេចលើលេចក្រោម​ (ស្រ្តីទាំងនោះពិតណាស់​ដែលចូលចិត្តពង្វក់ជន​ប្រព្រឹត្ត​ឲ្យធ្វើអំពើដែលគេចង់ធ្វើ តើមែនដែរឬទេ?)
  • ស្រ្តីដែលចូលចិត្តដើរលេងយប់ (តើពួកគេមានសិទ្ធិអីក្នុងការដើរលេងពេលយប់ ហើយអនុវត្តសិទ្ធិ​សេរីភាពរបស់ពួកគេបែបនឹង? ធ្វើឲ្យគេចង់តែប្រព្រឹត្តអំពើបៀតបៀនផ្លូវភេទ យ៉ាប់មែន។) 
ប្រសិនបើចម្លើយរបស់អ្នក មានក្នុងចំណោមកត្តាខាងលើ ខ្ញុំសុំទោសដែលខ្ញុំប្រាប់អ្នក​ឥឡូវថា​វាមិន​បែបនោះ​ទេ។ ហើយប្រសិនបើចម្លើយរបស់អ្នកគឺអាពីរចំណុចខាងក្រោម ខ្ញុំអាចនិយាយបានថាអ្នក​កំពុងតែ​ចូលរួម​ក្នុង​ការបន្ទោសជនរងគ្រោះ ដែលយើងនឹងនិយាយនៅថ្ងៃនេះនឹងឯង។
 

ហេតុអ្វីបានជាការបន្ទោសជនរងគ្រោះគឺជាវប្បធម៌ដែលមិនគួរមាន ហើយជាវប្បធម៌ដ៏ឃោរឃៅ

ការបន្ទោសជនរងគ្រោះគឺជាផ្នែកមួយនៃអ្វីដែលយើងតែងតែហៅថា «វប្បធម៌រំលោភ»។ វប្បធម៌រំលោភ គឺជា​ផ្នត់​គំនិត និង​ចង្កោមនៃឥរិយាបទសង្គម ដែលរួមដៃក្នុងការលើកកម្ពស់ការរំលោភ ឬ កាត់បន្ថយស្ថាន​ទម្ងន់​ទោស​របស់អំពើរំលោភ ដែលនៅក្នុងសង្គមមួយនោះ មនុស្សនាំគ្នាគិតថាការរំលោភ គឺជាអ្វី​ដែល​ធម្មតាមិន​អាច​ទប់ស្កាត់បាន​ ជាជាងអំពើមួយដែលអាចកំចាត់ចោលបាន។ មិនចាំបាច់ពន្យល់ក៏យើងអាចដឹងបានដែរ ថា​វប្បធម៌​រំលោភ គឺជាអ្វីដែលគ្រោះថ្នាក់បំផុត ហើយនៅចំកណ្តាលចលនានេះគឺការដែលយើង​នាំគ្នាចោទជន​រងគ្រោះ​ថាវាជាកំហុសរបស់ពួកគេដែលពួកគេត្រូវបានបៀតបៀន ឬ ទទួលរងអំពើហិង្សាផ្លូវភេទបែបនេះ។  មិនមែនដោយសារតែជនដែលប្រព្រឹត្តនោះទេ ពួកគេគ្រាន់តែទប់ចិត្តមិនបាន។ ខ្ញុំសុំសួរមួយ៖ តើនិយាយ​បែប​នេះចេញមក​ ដូចជាមិនបានគិតតាម logic អ៊ីចឹង។

ប្រសិនបើអ្នកនិយាយថា ស្រ្តីដែលផុសរូប​ស៊ីចស៊ីនៅលើអ៊ីនធឺណិតជាមូលហេតុទោះបី​ខំប្រឹងនាំគ្នាស្រមើស្រមៃ​ថាពិភពលោកនេះ ស្រ្តីត្រូវបានបៀតបៀនដោយសារតែការពាក់ខោអាវលេចលើលេចក្រោម ដែលធ្វើឲ្យគេមាន​អារម្មណ៍​​ផ្លូវភេទ វានៅតែជាមិនមែនកំហុសរបស់ជនរងគ្រោះនោះទេ។ សិទ្ធិសេរីភាពមនុស្សមិនគួរត្រូវបានគេ​ទាត់ចោល ព្រោះតែការឡើងអារម្មណ៍ផ្លូវភេទរបស់បុរសនោះទេ។

ចុះអ្វីវិញដែលជាមូលហេតុដែលមានការរំលោភស្រ្តីស្លៀកពាក់​ ខោអាវជិតៗនោះវិញ?

វារឹតតែមិនសមហេតុសមផលទៀតបើសិនជាយើងគិតទៅលើស្ថិតិអ្នកដែលត្រូវរងគ្រោះពីអំពើហិង្សាផ្លូវភេទ។ ជនរងគ្រោះ និង ជនប្រព្រឹត្តអាចជាអ្នកណាក៏បានដែរ៖ មិនថាភេទជាបុរស ស្រ្តី ឬ ភេទមិនច្បាស់លាស់។ ហេតុនេះហើយ មិនមានចម្លើយណាមួយសោះដែលអ្នកអាចយកមកដើម្បីបន្ទោសជនរងគ្រោះនោះទេ។ ព្រោះ​វាអាចកើតឡើងទៅលើមនុស្សប្រភេទណាណាទាំងអស់។

«សិទ្ធិសេរីភាពបុគ្គលមិនគួរត្រូវបានគេទាត់ចោល ព្រោះតែការឡើង​អារម្មណ៍​ផ្លូវភេទរបស់បុរសនោះទេ។»

ផលវិបាកនៃការបន្ទោសជនរងគ្រោះ

យើងនាំគ្នានិយាយពីរឿងនេះឲ្យបានច្បាស់លាស់។​ ការបន្ទោសជនរងគ្រោះ ដោយសារតែទង្វើរបស់ជនប្រព្រឹត្ត​ជា​អ្វីដែលជម្រុញឲ្យមានអំពើហិង្សាផ្លូវភេទ និង ព្យាយាមលុបបំបាត់សម្លេងរបស់ជនរងគ្រោះ។ វាជម្រុញឲ្យ​មាន​អំពើហិង្សា​ផ្លូវភេទដោយសារតែឥរិយាបទរបស់សង្គម ដែលអាចមានឥទ្ធិពលទៅលើការសម្រេចចិត្ត និង ការកាត់ទោសក្តីពាក់ព័ន្ធទៅនឹងអំពើហិង្សាផ្លូវភេទពីសំណាក់នគរបាល និង អំណាចពាក់ព័ន្ធ។ សង្គមមួយ​ដែល​ពោរពេញទៅដោយវប្បធម៌រំលោភ នឹងសម្រាលការដាក់ទោស ឬ ក្នុងករណីខ្លះមិនទាំងដាក់​ទោសជន​ប្រព្រឹត្ត​ហើយបង្ខំឲ្យជនរងគ្រោះបិទមាត់ អត់សម្លេង ហើយបំផ្លាញជីវិតរបស់ពួកគេ។ មានហេតុផលអី​ក្នុងការ​ដែលអ្នកផ្តន្ទាទោសទៅផ្តន្ទាទោសជនប្រព្រឹត្ត បើសិនជាវប្បធម៌រំលោភនាំ​ឲ្យសង្គមគិតថា វាមិនមាន​ភាព​សំខាន់​ផងនឹង?

ជនរងគ្រោះនៃអំពើហិង្សាផ្លូវភេទ នឹងមានភាពភ័យខ្លាចក្នុងការនិយាយអំពើ​អ្វីដែលបានកើត​ឡើងមក​លើ​ពួក​គេ ដោយសារតែពួកគេខ្លាចត្រូវរងការបន្ទោសបង្អាប់ពីសង្គម។ បន្ថែមទៅលើបទពិសោធន៍​ឃោរឃៅ​ដែល​ពួក​គេ​បានឆ្លងកាត់ពីជនប្រព្រឹត្ត ពួកគេត្រូវតទល់ប្រឈមជាមួយនឹងភាពអាម៉ាស់ និង ការអារម្មណ៍ថាអ្វីដែល​បាន​កើត​ឡើងជាកំហុសរបស់ពួកគេមួយជាន់ទៀត។ នេះហើយបានជាជនរងគ្រោះ​អំពើហិង្សាផ្លូវភេទ​មាន​ហានិភ័យ​ខ្ពស់ក្នុងការចង់សម្លាប់ខ្លួន។

ប្រសិនបើអ្នកចូលរួមក្នុង​វប្បធម៌បន្ទោសជនរងគ្រោះនេះ អ្នកកំពុងតែចូលរួមក្នុងវប្បធម៌​ពិសពុល​ដែលគាប​សង្កត់​ធ្វើបានជនរងគ្រោះអំពើហិង្សាផ្លូវភេទ ហើយនិយាយពាក្យថា​ «វាជាកំហុសរបស់អ្នក សមមុខហើយ»។

ឬសគល់នៃអំពើហិង្សាផ្លូវភេទ

ត្រឡប់ទៅចម្លើយដំបូងរបស់យើង។ តើអ្វីដែលធ្វើឲ្យមនុស្សប្រព្រឹត្តអំពើហិង្សាផ្លូវភេទ? តើចម្លើយ​របស់វា​សាមញ្ញៗ ដូចជាការមើលរូបស្រ្តីស៊ីចស៊ីនៅលើអ៊ីនធឺណិត?

ការស្រាវជ្រាវ​មួយ​ដែល​ត្រូវបានគេបោះពុម្ពនៅឆ្នាំ ២០១៧ នៅក្នុងកាសែត «Frontier in Psychology» បានរកឃើញថា អំពើហិង្សាផ្លូវភេទ នៅក្នុងករណីដែលស្រ្តីជាជនរងគ្រោះ ពាក់ព័ន្ធនៅនឹងការចាត់​ទុក​ស្រ្តី​ជា​វត្ថុ។ នៅក្នុងករណីនេះ ស្រ្តីមិនត្រូវបានជនប្រព្រឹត្តនោះមើលឃើញថាជាមនុស្សដែលមានគំនិត ចេះគិត ចេះ​មាន​អារម្មណ៍នោះទេ តែពួកគេចាត់ទុកស្រ្តីជាឧបករណ៍បម្រើផ្លូវភេទទៅវិញ។ ដូចនេះហើយ ពួកគេមិន​មាន​អារម្មណ៍អាណិត ឬ ខ្វាយខ្វល់នៅពេលដែលពួកគេធ្វើបាបស្រ្តីនោះទេ។

មានការសិក្សាជាច្រើន​ទៀតដែលសន្មតថា ការរំលោភគឺជាការបង្ហាញនូវអំណាចរបស់ជនប្រព្រឹត្ត ដែលពួកគេ​ចង់​បញ្ចេញថាពួកគេមានកម្លាំងខ្លាំងក្លា ព្រោះពួកគេមានសមត្ថភាពក្នុងការធ្វើឲ្យមនុស្សម្នាក់ភ័យខ្លាច និង ក្លាយ​ជាជនរងគ្រោះបាន នេះអាចជាវិធីមួយសម្រាប់ឲ្យពួកគេលួងលោមខ្លួនឯង ព្រោះតែតំណែង ឬអំណាច​របស់​ខ្លួនមិនសូវខ្ពង់ខ្ពស់នៅក្នុងសង្គម ឬ ការមិនពេញចិត្តនឹងជីវិតរបស់​ខ្លួនឯង។ វាមិនមែនសុទ្ធសឹង​តែ​ដោយ​សារ​ចំណង់ផ្លូវភេទ ឬ តណ្ហានោះទេ ប៉ុន្តែវាជាការសម្ងែងខ្លួនដើម្បីប្រាប់ខ្លួនថាខ្លួនមិនអន់ដូចដែលគេថា ឬ ខ្លួនគិតនោះទេ។

ពិតណាស់ វាមានកត្តាតូចៗជាច្រើនទៀតដែលជម្រុញឲ្យមនុស្សម្នាក់ទៅប្រព្រឹត្តអំពើហិង្សាផ្លូវភេទ ប៉ុន្តែអ្វីដែល​សំខាន់នោះគឺអំពើហិង្សាផ្លូវភេទមិនមែនជាកំហុសរបស់ជនរងគ្រោះ ឬ ដោយសារតែស្រ្តីស្លៀកពាក់ខោអាវ​វាល​នៅលើអ៊ីនធឺណិតនោះទេ។ វាជាបញ្ហាមួយដែលមានឬសគល់ជ្រៅខ្លាំងណាស់ ដែលបង្កឡើងពីរាប់រាយឆ្នាំនៃ​ការ​រើសអើងផ្លូវភេទ របបបិតាធិបតេយ្យ ការសម្ងែងភាពជាបុរសខ្លាំងក្លា និង វប្បធម៌រំលោភ។

សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមទាក់ទងនឹងប្រធានបទនេះ និង ប្រធានបទប្រចាំថ្ងៃផ្សេងៗទៀតដែល​សំខាន់​ចំពោះ​អ្នក សូមហៅទៅកាន់លេខ ៣--១។

---

Why does a person commit sexual violence?

No, seriously. Think about it for a minute.

Why do they? This isn’t a rhetorical question for I will provide a list of answers that I’ve done laborious research over. Did your reasons include any of the following?
·        
 -     -Lust
·         - Women wearing revealing clothing (bewitching the perpetrators to stray from their righteous ways)
·         - Women going out late at night (how dare they live their life and enjoy the moderate freedom of staying out)

If your reasons included any of the above, I’m sorry to disappoint you, but they may not be correct. If your reasons were the last two points, I can firmly say that you’re participating on what we call “Victim-Blaming”.

Why victim-blaming is a completely illogical and cruel culture

Victim-blaming is a part of what we call “Rape Culture”. Rape culture is basically a concept that describes a set of ideas or behaviors that help to normalize rape or creates a society where sexual violence is seen as something inevitable instead of something that needs to be stopped. [[1]] Needless to say, rape culture is extremely dangerous and the core of this toxic culture is telling victims of sexual violence that it’s their fault for being sexually assaulted. Not because of the perpetrators who literally PERPETRATE sexual violence. Let me ask you: where is the logic in that?

If you say that women posting revealing pictures of themselves on the internet is the cause of sexual violence, then what is the reason for the rape of fully-clothed women?

Even if it were true, let’s say that in your imaginary world, women are sexually assaulted because their revealing clothes caused men to get sexually aroused, it’s still not their fault. Human rights shouldn’t be discounted on account of male erection.

It’s even more illogical when you think about the victims and perpetrators of rape. Victims and perpetrators could be anyone: Male, female, straight, queer. Therefore, there is not one definitive and universal answer that you could use to place the blame on victims of sexual violence. The reason being that it could happen to anyone.

 “Human rights and freedom shouldn’t be discounted, on account of male erection.”

The problem with victim-blaming

Let’s get this straight. Blaming victims for the actions of perpetrators encourages sexual violence and suppresses the voice of victims. It encourages sexual violence because this involves the attitude of society and how that impact the decisions of authorities who have the power to convict and punish perpetrators. A society that runs rampant with rape culture will provide leniency to perpetrators of sexual violence and neglect the cries of victim. Why would authorities go out of their way to punish perpetrators if the issue is seen as something “unimportant”?

Victims of sexual violence will be afraid to speak of their sexual violence experience due to fears of being blamed. As if their trauma wasn’t enough for them to bear, they had to deal with the shame and the guilt of thinking that perhaps whatever happened was because of them. That is why victims of sexual assault are at a higher risk of having suicidal thoughts. [[2]]
If you take part in victim-blaming, you’re taking part of a toxic culture that eats away at an already traumatized victim and saying, “You are at fault and you deserve it.”

The root cause of sexual violence

Going back to our initial answers. What makes people commit sexual violence? Is it as simple as sexual desires brought upon by sexual images?

A 2017 paper published in the journal “Frontier in Psychology” found that perhaps sexual violence, in the case where a woman is a victim, could be attributed to the sexual objectification of women. In this manner, women aren’t seen as living, breathing, thinking, and sentient human-beings, rather they are sexual objects. Therefore, perpetrators have no care or remorse in hurting women for their own sexual or non-sexual gratifications (Awasthi, 2017). [[3]]

Several studies concluded that rape is the result of a demonstration of power (or abuse of power) by showing that they (perpetrators) are powerful because they are able to subject a person to the position of a victim, either to compensate for their low position in society or insecurity. It’s not a question of lust or sexual desire, rather it’s the need to insert dominance and boosting their ego. [[4]]

Of course, there are many other smaller constituents in between that drives someone to commit rape, but in the end, rape or sexual violence is not the fault of victims or women wearing revealing clothes online. It is a much deeply rooted and complicated problem resulting from centuries of sexism, patriarchy, toxic masculinity, and rape culture.

For more information about this topic and other everyday topics that are important to you, please dial 3-2-1.


[3] Awasthi B (2017) From Attire to Assault: Clothing, Objectification, and De-humanization – A Possible Prelude to Sexual Violence? Front. Psychol. 8:338. doi: 10.3389/fpsyg.2017.00338
 

Comments

  1. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  2. How long do you take to finish one article, generally?

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

ហេតុអ្វីបានជាសង្គមឲ្យតម្លៃស្រ្តីលើព្រហ្មចារីយ៍ និងសន្ទះព្រហ្មចារីយ៍?

My IELTS Tale