គោលដៅជីវិតរបស់មនុស្សស្រីមិនមែនរៀបការ និងមានកូនទេ

តាំង​ពី​ខ្ញុំ​នៅ​ក្មេង ខ្ញុំ​បាន​នៅ​ក្រោម​គំនាប​សង្គម​ដែល​តម្រូវ​ថា ខ្ញុំ​ត្រូវ​តែ​រៀប​ការ និង​មាន​កូន​នៅ​ពេល​ខ្ញុំ​ពេញ​វ័យ ជា​ពិសេស​ដោយ​សារ​ខ្ញុំ​ជា​ស្រី។ ប៉ុន្តែ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ធំ​ ខ្ញុំ​ស្គាល់​ពី​ពិភព​ខាង​ក្រៅ ខ្ញុំ​ស្វែង​យល់​ពី​ខ្លួន​ឯង ខ្ញុំ​ក៏​ចាប់​ផ្តើម​ឆ្ងល់​ថា ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​គោល​ដៅ​ជីវិត​របស់​ខ្ញុំ គឺ​ត្រូវ​រៀប​ការ និង​មាន​កូន?


គោល​គំនិត​នៃ​មង្គល​ការ គឺ​ចាប់​ផ្តើម​ឡើង​តាំង​ពី​រយៈ​ពេល​១​ម៉ឺន​ឆ្នាំ​មុន នៅ​ជំនាន់​សង្គម​កសិកម្ម (Sedentary Agriculture Society) ដោយ​មូលហេតុ​ពេល​នោះ គឺ​ដើម្បី​បង្កើត​កូន ស្នង​ត្រកូល និង​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ។ ប៉ុន្តែ​យើង​ប្រហែល​ជា​ដឹង​ហើយ​ថា សង្គម​ឥឡូវ​នេះ មិន​មែន​ដូច​សង្គម​កាល​ពី​១​ម៉ឺន​ឆ្នាំ​មុន​ទេ។ 

កាល​ពី​ពេល​ខ្ញុំ​អាយុ​១២​ឆ្នាំ ខ្ញុំ​ធ្លាប់​ស្រមៃ​ថា ចង់​រៀប​ការ​នៅ​ពេល​អាយុ​២១​ឆ្នាំ។ ឥឡូវ​ខ្ញុំ​២១​ឆ្នាំ​ហើយ តែ​ខ្ញុំ​មិន​ដែល​គិត​ថា ចង់​រៀប​ការ​សូម្បី​តែ​បន្តិច។ គោល​ដៅ​ជីវិត​របស់​ខ្ញុំ​មិន​មែន​រៀបការ និង​មាន​កូន​ទេ។ គេ​ថា ស្រឡាញ់​គ្នា គោលដៅ​គឺ​ដើម្បី​បាន​ចូល​រោង​ការ។ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ត្រូវ​ដាក់​គោល​ដៅ? មនុស្ស​ពីរ​នាក់​ស្រឡាញ់​គ្នា ឲ្យ​តែ​បាន​នៅ​ជាមួយ​គ្នា គឺ​សប្បាយ​ចិត្ត​ហើយ។ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ត្រូវ​ការ​ក្រដាស​មួយ​សន្លឹក និង​ការ​ជប់​លៀង​មួយ ដើម្បី​បញ្ជាក់​ពី​ក្តី​ស្រឡាញ់​នោះ?

មនុស្ស​ស្រឡាញ់​គ្នា ជា​រឿង​របស់​មនុស្ស​ពីរ​នាក់​ទេ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ត្រូវ​ការ​ការ​ទទួល​ស្គាល់​ពី​មនុស្ស​មួយ​ពិភពលោក? ការ​ស្រឡាញ់​គ្នា មិន​ចាំ​បាច់​ប្រកាស​ឲ្យ​ពិភព​លោក​ដឹង ទើប​ហៅ​ថា​ការ​ស្រឡាញ់​គ្នា​ទេ។ ហើយ​ក៏​មិន​ចាំ​បាច់​ប្រកាស​ថា គេ​ជា​របស់​យើង​ឡើង ព្រោះ​ពេល​យើង​ស្រឡាញ់​មនុស្ស​ម្នាក់ មិន​មែន​មាន​ន័យ​ថា គេ​ជា​កម្ម​សិទ្ធិ​របស់​យើង​ទេ។ គេ​ជា​មនុស្ស​ម្នាក់ ហើយ​យើង​ជា​មនុស្ស​ម្នាក់​ផ្សេង​គ្នា។ គេ​និយាយ​ថា មនុស្ស​ពីរ​នាក់​ស្រឡាញ់​គ្នា ដូច​ជា​របស់​ពាក់​កណ្តាល​ចំនួន​ពីរ យក​មក​ផ្គុំ​ឲ្យ​ក្លាយ​ជា​របស់​ដែល​មាន​ចិត្ត​ដូច​គ្នា​មួយ​អ៊ីចឹង។ សួរ​ថា បើ​យើង​គ្រាន់​តែ​ជា​មនុស្ស​ពាក់​កណ្តាល ហើយ​ចាំ​មនុស្ស​ម្នាក់​ទៀត​មក​ផ្គុំ ចុះ​ពេល​ដែល​យើង​លែង​មាន​មនុស្ស​ម្នាក់​នោះ? តើ​យើង​នៅ​តែ​ពាក់​កណ្តាល​ទេ​ឬ? “Two healthy, joyful, whole people to make one healthy, joyful, whole relationship,” said the Huffington Post.

ចុះ​ពេល​បែក​គ្នា​វិញ? យើង​គួរ​តែ​ទទួល​ស្គាល់​ថា មនុស្ស​ដែល​ស្រឡាញ់​គ្នា គង់​តែ​មាន​ឱកាស​ថា​នឹង​បែក​គ្នា​ទេ។ បើ​អ្នក​ដែល​កំពុង​តែ​ស្រឡាញ់​គ្នា ឬ​ទើប​តែ​រៀបការ​ ហើយ​មក​និយាយ​ថា៖ «ពួក​ខ្ញុំ​នឹង​ស្រឡាញ់​គ្នា​រហូត​  មិន​បែក​គ្នា​ទេ»។ គឺ​កំពុង​តែ​កុហក​ខ្លួន​ឯង​ហើយ។ អ្នក​ដែល​រៀបការ ហើយ​លែង​លះ​គ្នា គេ​មិន​ដែល​គិត​ថា គេ​នឹង​លែង​លះ​ទេ​នៅ​ពេល​ដែល​គេ​ការ ទាល់​តែ​លែង​លះ​គ្នា​ បាន​គេ​ដឹង។

មិន​មែន​តែ​ខ្ញុំ​ទេ​ ដែល​មិន​ចង់​រៀបការ។ ក្នុង​បន្ទប់​ការិយាល័យ​ខ្ញុំ មាន​បុគ្គលិក​៦​នាក់ ហើយ​៤​នាក់​ក្នុង​ចំណោម​នោះ គឺ​មិន​គិត​ដល់​រឿង​រៀបការ ហើយ​ក៏​មិន​ចង់​បាន​កូន​ដែរ។ របាយការណ៍ Pew Research បាន​បញ្ជាក់​ថា ២៥​នៃ​មនុស្ស​ជំនាន់​នេះ នឹង​មិន​រៀបការ​ទាល់​តែ​សោះ។
 
បើ​និយាយ​ពី​ការ​មិន​ចង់​មាន​កូន​វិញ ចង់​ប្រាប់​ថា ខ្ញុំ​កើត​មក មិន​មែន​ដើម្បី​ធ្វើ​ជា​ម៉ាស៊ីន​បន្ត​ពូជ​ទេ។ ខ្ញុំ​មាន​មហិច្ឆតា មាន​ចំណង់ មាន​សុបិន្ត​ផ្ទាល់​ខ្លួន។ ខ្ញុំ​នៅ​មិន​ទាន់​បាន​រស់​ជីវិត​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ពេញ​លេញ​ទេ។ ខ្ញុំ​ចង់​ដើរ​មើល​ពិភពលោក ខ្ញុំ​ចង់​ស្គាល់​អ្វី​ដែល​ថ្មី ខ្ញុំ​ចង់​សប្បាយ ខ្ញុំ​ចង់​កើត​ទុក្ខ ខ្ញុំ​ចង់​ស្រឡាញ់ ខ្ញុំ​ចង់​ស្គាល់​ការ​ឈឺ​ចាប់ ខ្ញុំ​ចង់​ធ្វើ​កំហុស។ មនុស្ស​យើង​រៀន​ពី​កំហុស ច្រើន​ជា​រៀន​ពី​អ្វី​ដែល​យើង​ជោគជ័យ។ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ខុស ឈឺ​ចាប់ ទើប​ខ្ញុំ​អាច​ស្វែង​យល់​ពី​ខ្លួន​ឯង​បាន។
អ្នក​ខ្លះ​គិត​ថា អ្នក​ដែល​មិន​ចង់​បាន​កូន គឺ​ជា​មនុស្ស​អាត្មានិយម។ ខ្ញុំ​ទទួល​ស្គាល់​ថា ខ្ញុំ​អាត្មានិយម ប៉ុន្តែ​អ្នក​ណា​ក៏​អាត្មានិយម​ដែរ។ មិន​មែន​ជា​រឿង​អ្វី​ដែល​ខុស​ទេ។ តើ​មាន​ដែល​គិត​ទេ​ថា ការ​មាន​កូន គឺ​ជា​ទំនួល​ខុស​ត្រូវ​មួយ​ដែល​ធំ​ណាស់។ នេះ​គឺ​ទំនួល​ខុស​ត្រូវ​លើ​មនុស្ស​ម្នាក់​ដែល​មាន​ជីវិត​ដូច​យើង​ដែរ។ កូន​ទាម​ទារ​ការ​លះ​បង់​ច្រើន​ណាស់។ មនុស្ស​ស្រី​ដែល​មាន​កូន​ គឺ​ទទួល​បាន​ប្រាក់​ចំណូល​តិច​ជាង​មុន​៤% ហើយ​អ្នក​ខ្លះ​ត្រូវ​ឈប់​ធ្វើ​ការ​ទៀត​ដើម្បី​មើល​កូន។ ពេល​ដែល​មាន​កូន ចង់​ទៅ​ដើរ​លេង​នៅ​កន្លែង​ណា​ក៏​ពិបាក​ដែរ ត្រូវ​រក​អ្នក​មើល ឬ​យក​កូន​ទៅ​តាម។ 

មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​ទៅ​មន្ទីរពេទ្យ​ស្រ្តី​នៅ​ភ្នំពេញ ហើយ​អ្នក​គ្រូពេទ្យ​នោះ បាន​សួរ​ខ្ញុំ​ថា ​តើ​ពេល​ណា​ខ្ញុំ​ប្រុង​រៀបការ ហើយ​ពេល​ណា​ចង់​បាន​កូន។ ខ្ញុំ​ប្រាប់​គាត់​ថា ខ្ញុំ​អត់​ចង់​ការ ហើយ​ក៏​អត់​ចង់​បាន​កូន​ដែរ។ គាត់​មើល​មក​ខ្ញុំ ដូច​ខ្ញុំ​មនុស្ស​មក​ពី​ពិភព​ផ្សេង​អ៊ីចឹង។ គាត់​សួរ​ថា បើ​មិន​មាន​កូន ថ្ងៃ​ក្រោយ​មាន​អ្នក​ណា​ចិញ្ចឹម មាន​អ្នក​ណា​មើល?

សួរ​វិញ​ថា តើ​មាន​កូន​ដោយ​សារ​មូល​ហេតុ​អ្វី? ដោយ​សារ​តែ​ចង់​មាន​កូន ស្រឡាញ់​កូន ឬ​ដោយ​សារ​សង្គម ឬ​ចង់​មាន​អ្នក​ចិញ្ចឹម​នៅ​ថ្ងៃ​ក្រោយ? កូន​មិន​មែន​ជា​ការ​វិនិយោគ​ទេ។ បើ​ចង់​ឲ្យ​មាន​លុយ​ទុក​ថ្ងៃ​ក្រោយ អាច​សន្សំ​លុយ​ទុក ឬ​វិនិយោគ​លើ​ភាគ​ហ៊ុន ឬ​ជំនួញ​អ្វី​ទៅ កុំ​ទៅ​មាន​កូន​ឲ្យ​តែ​ពិបាក។ ពេល​ចាស់​ទៅ គួរ​តែ​មាន​មិត្តភក្តិ និង​គ្រួសារ​ដែល​គេ​អាច​ជួយ​មើល​ថែ​បាន​ហើយ។ ពេល​ដែល​រំពឹង​ថា​ ឲ្យ​កូន​អ្នក​មើល​ថែ តើ​កូន​នោះ​នៅ​ជាមួយ​យើង​២៤​ម៉ោង​ឬ? វា​ក៏​មាន​ជីវិត​របស់​វា​ដែរ ត្រូវ​អត់? បង្កើត​កូន ឬ​បង្កើត​អ្នក​បម្រើ?

សម្រាប់​អ្នក​ដែល​និយាយ​ថា ខ្ញុំ​ថ្ងៃ​ក្រោយ​នឹង​លែង​គិត​អ៊ីចឹង។ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ដឹង​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ម៉្លេះ? ចេះ​ទាយ​ទៀត ថា​ខ្ញុំ​នឹង​ប្តូរ​ចិត្ត។ បើ​អ្នក​និយាយ​ថា អត់​ចូល​ចិត្ត​ញ៉ាំ​ម្រះ​ទេ តែ​ខ្ញុំ​និយាយ​ថា ថ្ងៃ​ក្រោយ គង់​តែ​ដូរ​ចិត្ត​ទេ។ សម​អត់? ហើយ​គេ​និយាយ​ថា ពេល​មាន​កូន ច្បាស់​ជា​ស្រឡាញ់​ហើយ។ បើ​ខ្ញុំ​អត់​ចង់​បាន​កូន​ផង ហើយ​ទៅ​កើត​កូន​មក​ធ្វើ​អ្វី? ចុះ​បើ​កើត​ហើយ ខ្ញុំ​នៅ​តែ​អត់​ស្រឡាញ់ អត់​ចង់​បាន ឲ្យ​ខ្ញុំ​ទៅ​ធ្វើ​ម៉េច? ទ្រាំ​ចិញ្ចឹម? ឲ្យ​ទៅ​គេ? ពេល​ហ្នឹង​ ច្បាស់​ជា​ខ្ញុំ​អ្នក​ខុស​ទៀត​ហើយ ត្រូវ​អត់? 

កូន​ក្មេង​រញ៉េរញ៉ៃ​ណាស់។ អ្នក​ខ្លះ​និយាយ​ថា៖ «ពី​មុន ក្រែង​ធ្លាប់​ជា​ក្មេង​ដែរ​ ត្រូវ​អត់»? ហើយ​ពេល​ហ្នឹង ខ្ញុំ​មាន​ជម្រើស​អត់? ខ្ញុំ​មាន​ជ្រើស​ថា ធ្វើ​ជា​កូន​ក្មេង ឬ​ធ្វើ​ជា​មនុស្ស​ធំ​អត់? ហើយ​ខ្ញុំ​មាន​ជ្រើស​ថា ខ្ញុំ​នឹង​កើត​មក​អត់? ខ្ញុំ​អរគុណ​ម៉ាក់​ខ្ញុំ​ហើយ​ដែល​បង្កើត​ខ្ញុំ ប៉ុន្តែ​ពេល​នោះ វា​ជា​ជម្រើស​របស់​គាត់ មិន​មែន​ជា​ជម្រើស​ខ្ញុំ​ទេ។

ខ្ញុំ​ស្គាល់​ខ្លួន​ឯង ខ្ញុំ​មិន​ដែល​ស្រឡាញ់ ចូល​ចិត្ត​ក្មេង​ទេ។ ចិញ្ចឹម​មនុស្ស​ម្នាក់​ត្រូវ​ចំណាយ​លុយ​អស់​ច្រើន​ណាស់។ ខ្ញុំ​ដឹង​ខ្លួន​ឯង ហើយ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​សត្វ​ជាង។ ខ្ញុំ​មាន​ឆ្កែ ឆ្មា​ខ្ញុំ​ដូច​កូន​អ៊ីចឹង។ ខុស​ត្រង់​ណា? ពិភពលោក​មាន​មនុស្ស​ជាង​៧​កោដិ​នាក់​ហើយ។ ខ្ញុំ​អត់​កូន ក៏​មិន​ផុត​ពូជ​ដែរ។ ប្រហែល​ជា​១០ ២០​ឆ្នាំ​ទៀត​ ខ្ញុំ​អាច​គិត​ថា​នឹង​ប្តូរ​ចិត្ត ប៉ុន្តែ​ឥឡូវ​នេះ ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​មិន​ចង់​បាន​ទេ។

ចំពោះ​មនុស្ស​ស្រី (ឬ​មនុស្ស​ប្រុស) ដែល​មិន​ចង់​រៀបការ ឬ​មិន​ចង់​បាន​កូន ខ្ញុំ​ចង់​ប្រាប់​ថា វា​មិន​ខុស​អ្វី​ទេ ប៉ុន្តែ​ត្រូវ​ចាំ​ថា វា​មិន​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​តែ​ជា​គោលដៅ​ធំ​បំផុត​ទេ។ អាត្មានិយម គឺ​នៅ​ពេល​ដែល​យើង​រៀបការ និង​បង្កើត​កូន​ដោយ​បង្ខំ ដើម្បី​តែ​បំពេញ​មុខ​មាត់ ឬ​ចង់​សុខ​ស្រួល​នៅ​ថ្ងៃ​ក្រោយ។ ចង់​បាន​កូន​មិន​ខុស​ទេ តែ​មិន​ចង់​បាន ក៏​មិន​ខុស​ដែរ។ សង្គម​រីក​ចម្រើន​ហើយ មនុស្ស​ក៏​មាន​ជម្រើស​ដែរ។ ជីវិត​យើង​នៅ​វែង​ឆ្ងាយ​ណាស់ (If you don’t die tomorrow) ហើយ​មាន​កន្លែង​ច្រើន​ណាស់​ដែល​មិន​ទាន់​បាន​ទៅ មាន​រឿង​ច្រើន​ណាស់​ដែល​មិន​ទាន់​បាន​ធ្វើ មាន​សមុទ្រ​ច្រើន​ណាស់​ដែល​មិន​ទាន់​បាន​ហែល។

Comments

  1. Because of the technological advancement and industrialization, people don't even have time for themselves to relax, so your idea is right. Thumb up

    ReplyDelete
  2. such a young idea/opinion.

    ReplyDelete
  3. Finally I have met someone who speaks my mind out. Marriage is a contract not a gurantee. Why do we need to depend on man when we can enjoy life with our own effort? I'm not saying girls shouldn't get married but until we have fulfill our dreams, the latter should come after. But for now, ain't no time to waste but to explore the world.

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

ហេតុអ្វីបានជាសង្គមឲ្យតម្លៃស្រ្តីលើព្រហ្មចារីយ៍ និងសន្ទះព្រហ្មចារីយ៍?

My IELTS Tale